اَلسَّلامُ عَلى وَلِىِّ اللَّهِ وَ حَبیبِهِ؛

سلام بر ولى خدا و دوست او

اَلسَّلامُ عَلى خَلیلِ اللَّهِ وَ نَجیبِهِ ؛

سلام بر خلیل خدا و بنده نجیب او

اَلسَّلامُ عَلى صَفِىِّ اللَّهِ وَابْنِ صَفِیِّهِ

سلام بر بنده برگزیده خدا و فرزند برگزیده‌اش

اَلسَّلامُ عَلىَ الْحُسَیْنِ الْمَظْلُومِ الشَّهیدِ

سلام بر حسین مظلوم و شهید

اَلسَّلامُ على اَسیرِ الْکُرُباتِ وَ قَتیلِ الْعَبَراتِ ...

سلام بر آن بزرگوارى که به گرفتاری‌ها اسیر بود و کشته اشکِ روان گردید ...

(زیارت اربعین)

امروز اربعین شهادت امام حسین (ع) و یارانش بود. این روز رو به همه ی عاشقان حسین (ع) تسلیت عرض می کنم. خوب که نگاه کنیم اهمیت اربعین و عزاداریش کم از عاشورا نیست. زیارتی هم مخصوص این روز در کتب ادعیه نقل شده که در فضیلتش همین بس که در حدیثی از امام حسن عسکری (ع)به عنوان یکی از نشانه های مومن شمرده شده است . در این حدیث آن حضرت می فرماید: علایم مومن پنج چیز است : 1. پنجاه و یک رکعت نماز در هر شبانه روز (17 رکعت واجب، بقیه مستحب) 2- انگشتر به دست راست کردن 3-  پیشانی به خاک مالیدن 4- بلند گفتن « بسم الله الرحمن الرحیم » در نماز 5 - زیارت اربعین. (بحار الانوار، ج95، ص348). زیارت اباعبدالله در این روز فضیلت بسیار داره. در روایات ما اومده که شخصی که از دنیا میره، در بعضی از روزها روحش آزاد میشه که به قبر خاکیش سر بزنه و یکی از این روزها روز چهلمه، بر همین اساس هم هست که در روز چهلم برای امواتمون مراسم ختم برگزار می کنیم و سفارش شده که به مقابرشون هم سر بزنیم. در روز چهلم شهادت امام حسین هم جابربن عبدالله انصاری، اولین زائر قبر اباعبدالله، وارد کربلا شد. بنابر برخی نقل ها، کاروان اهل بیت امام هم در این روز از شام به کربلا برگشتند. جالبه که گفته میشه امروزه کرببلا و مزار امام حسین (ع) ، در روز اربعین عزادران بیشتری داره و شلوغتره نسبت به روز عاشورا. این هم نشانه ای از عظمت این روزه. در تقویم رسمی ما هم روز اربعین تعطیله که نشون میده اهمیت لازم به این روز داده شده.

امروز طبق سنت هرساله در شهر ما هیئت عزاداری برگزار شد و ما هم توفیق داشتیم که شرکت کنیم. وقتی به سمت محل حرکت هیئت می رفتم، از مرکز شهر که رد می شدم، در کمال تعجب دیدم که مغازه ها و کاسبها مثل همیشه و مثل یک روز عادی مشغول کسب و کارشون هستند و تقریباً همه ی مغازه ها بازه و انگار نه انگار که امروز روز خاصیه یا مثلا روز عزاست. رفت و آمد مردم مثل همیشه جریان داره و هیچ کسی توجه نمی کنه که امروز چه روزیه. در مسیر حرکت هیئت عزاداری هم مثل همیشه تعداد تماشاگرا بسیار بیشتر از تعداد عزادارانه و مغازه ها هم بدون توجه به عبور هیئت عزاداری به کارشون ادامه میدن. اینقدر از این وضع ناراحت شدم که نمی دونم چه طوری باید توصیفش کنم. نمی دونم واقعا بعضیها چه فکری می کنن. یعنی اگر مثلا دو ساعت در این روز به احترام اباعبدالله کارشون رو تعطیل کنن ورشکست میشن؟ یا مثلا به نون شبشون محتاج میشن؟ نمی گم حتما بیان تو هیئت سینه بزنن! ولی می تونن احترام نگه دارن. یادمه وقتی کوچیک بودم، اگر در روزهای غیر تعطیلی هیئتی حرکت می کرد و مغازه ها باز بود، یا در شبای محرم، وقتی هیئت از جلوی مغازه ای رد می شد، صاحب مغازه کرکره ی مغازه شو پایین می کشید و جلوی در می ایستاد و سینه می زد، یا حتی چند قدمی به همراه هیئت حرکت می کرد و بعد از عبور هیئت بر می گشت و دوباره مغازه شو باز می کرد. اینجوری حداقل نشون میداد که به این مراسم احترام می گذاره. ولی امروزه نمی دونم چه بلایی سر ماها اومده که حتی تا همین حد هم ادب نمی کنیم و احترام نگه نمی داریم. هیئت داره رد میشه و همه بیخیال تو  مغازه شون نشستن و نگاه می کنن. اونوقت همیشه همه دادشون بلنده که برکت از کسب و کار رفته و هر چی میدویم هشتمون گروی نهمونه و از این حرفا! خب معلومه اینها اثر می ذاره. اگر روزی دست خداست، و امام حسین عزیز خدا، حتماً احترام گذاشتن یا نذاشتن به عزای اباعبدالله توی وسعت رزق تأثیر میذاره. به خودم میگم از آدمایی که تو روز عاشورا هم حاضر نیستن دست از کار بکشن و چند ساعت دنبال مال دنیا نباشن چه انتظاری داری؟ اربعین که جای خود داره...

فقط سؤالی که ذهنمو آزار میده اینه که چه اتفاقی افتاده که کارمون به اینجا رسیده؟ چون بسیار شنیدیم و بعضاً هم دیدیم که قدیم تر ها اینجوری نبود. واقعا چی باعث این وضعیت شده؟ امیدوارم خدا به همه ی ما رحم کنه.