|
السلام علیک یا ایاعبدالله یا جعفر بن محمد ایهاالصادق ما اگر بر نام حیدر عاشقیم شیعه ی درس امام صادقیم شیعه ی اشکیم، اشک جعفری اشک او کرده به دلها رهبری اشک، یک درس امام صادق است اشک، همواره مرام صادق است گاه در سجده صفا می کرد او اشک را خرج خدا می کرد او گاه اندر خلوت شیدائیش یاد می کرد از گل زهرائیش آنکه می اید برای انتقام آنکه صادق داده بر نامش سلام گاه گریان گلی پژمرده بود یاد آن رخسار سیلی خورده بود گاه تا یک روضه خوان می دید او شاعر شیرین زبان می دید او امر می کرد تا عزا برپا شود نهضت کرببلا احیا شود گاه آتش می زدند آن خانه را گاه می بردند صاحب خانه را خاک کوچه شاهد غمهای اوست یک سند از غربت شبهای اوست منصور دوانیقی (لع) به فرماندار مدینه دستور داد که خانه ی امام صادق (ع) را آتش بزن. فرماندار مدینه هم دستور داد، هیزم آوردند و خانه را آتش زدند.وقتی که شعله های آتش از دالان خانه ی آن حضرت زبانه کشید، بانوان علویه در خانه ی امام صادق (ع) شیون می زدند؛ به طوری که صدای آنها به بیرون خانه می رسید. امام صادق (ع) با تلاش خود آتش را خاموش کرد. فردای آن روز چند نفر از شیعیان به محضر آن حضرت رفتند. دیدند، آن حضرت محزون و گریان است. عرض کردند: «چرا گریه می کنید؟ آیا از این که دشمن چنین گستاخی به شما کرده گریه می کنید؟ با این که نخستین بار نیست که به خاندان شما چنین می کنند.» فرمود: «گریه ام برای اینست که وقتی آتش در دالان خانه زبانه کشید، زنان و دخترانم را دیدم که در صحن خانه از حجره ای به حجره ی دیگر و از جانبی به جانب دیگر می دوند تا آتش به آنها آسیبی نرساند؛ با اینکه من در خانه بودم. به یاد وحشت افراد خانواده ی جدم حسین (ع) در روز عاشورا افتادم. آن هنگام که دشمن به آنها هجوم آورد و منادی دشمن فریاد می زد: خانه های ظالمان را بسوزانید. (شیخ عبدالوهاب، مأساة الحسین، ص 135 و 136) اَللّهُمَّ العَن کُلَّ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّد [ یکشنبه 89/7/11 ] [ 9:23 عصر ] [ حسین ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  حسین عاشق حسین... و اگر آقا قابل بدونن، ذاکر حسین. آنچه اینجا می خونید حرف دله، و آنچه می نویسید، راهگشای آینده. لطفا از نظراتتون محرومم نکنید... |
| [ طراحی : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |
